اجازه بدید راحت صحبت کنم:
متاسفانه بخشی از همکاران به واسطه تکیه بر دانش آکادمیک، و به علت کمبود سابقه اجرایی، با ارائه اطلاعات ناقص به کارفرمایان، آنها را گمراه میکنند.
مثلا هنوز در بسیاری از قراردادها، مشاهده میکنم که برخی همکاران فرق بخشنامه 5090 و بخشنامه 1300 را نمیدانند. کافیست موضوع لایحه تاخیرات را گوگل کنید تا ببینید با حجم انبوه وبسایت هایی مواجه میشوید که در مورد لایحه مالی، به بخشنامه 5090 اکتفا کرده اند.
یا بدون توجه به اینکه ادعا باید در زمان درست و با مستندات درست مطرح شده باشد، دم از امکان تهیه لایحه در زمان خاتمه قرارداد میزنند و اتفاقا به کارفرمایان اطمینان میدهند که در این جدال سخت، سربلندشان میکنند.
همین چند روز پیش بود که در خلال یک جلسه متوجه شدم کارفرما از مشاور خود ناراضی است، چون به تازگی متوجه شده است لایحه تدوین شده بر اساس برنامه زمان بندی نبوده است!!!!
در ابعاد فاجعه بارتر، مشاهده میکنم که برخی موسسات آموزشی هزینه های گزاف برای برگزاری دوره مدیریت ادعا میگیرند، و در خلال دوره آموزشی به بیان شرایط عمومی پیمان و پرسش و پاسخ های آن بسنده میکنند.
حال آنکه اصولا آموزش لایحه نویسی بدون آشنایی با برنامه زمان بندی و اصول و انواع روش های تحلیل تاخیرات براساس برنامه زمان بندی، امری محال و غیرمنطقی است.
توصیه میکنم قبل از اقدام به عقد قرارداد با مشاوران، سوابق کاری آنها را مورد مطالعه قرار داده و حتما از نقشه راه آنها برای تهیه لایحه و دفاع از آن آگاهی پیدا کنید.